TERUGBLIK ACTIVITEITEN 2023 JANUARI - JUNI
U kunt de foto's vergroten door erop te klikken. 

21 maart 2023: KENNISMAKEN MET DE KORAN - lezing pastioor Heemels

Er waren maar liefst 35 belangstellenden voor deze lezing: zowel voor het onderwerp als ook voor pastoor Heemels, die een zeer goede spreker is.
De pastoor maakte aan het begin meteen een aantal disclaimers omdat het voor een christen moeilijk is om over een boek van een andere godsdienst uit te wijden.
Toch wist hij de aandacht van de toehoorders goed vast te houden, zeker toen een aantal gezongen gebeden in het Arabisch uit de luidspreker klonken.
Omdat de Koran in ‘apocrief’ boek is, is er vanuit de westerse christelijke traditie, die zich zeer strikt baseert op de bijbelteksten, weinig tot geen kennis over de Koran.
Reden voor pastoor Heemels om zich in de Koran te gaan verdiepen daar grofweg een derde van de wereldbevolking uit moslims bestaat en er dus alle reden is iets van hun geloofs- en levenkeuzes te begrijpen.
De Koran is een bevestiging van boodschap van alle eerdere profeten die monotheïsme hebben gepredikt. Abraham, Moses, Elia en ook Jezus. Mohammed krijgt zijn boodschap van God omdat de mensen in de loop van de eeuwen waren afgedwaald van de leefregels die de profeten hadden doorgegeven. Het is een ‘zegel’ op alle eerdere profetiën.
Mohammed werd geboren in 569 na Christus en vanaf zijn 40e jaar kreeg hij via de aartengel Jibril (in het christendom bekend onder de naam Gabriel) de boodschap uit de schoot van God. In de loop van twintig jaar ontving hij de 114 soera’s (hoofdtukken) die samen 6236 versregels omvatten. Hij ontving ze als te reciteren, melodieus voor te dragen teksten. Koran betekent dan ook ‘Gereciteerde’. Tekst (in feite poëzie) en melodie zijn onscheidbaar met elkaar verbonden: “Schoonheid redt’.
Hij gaf de ontvangen soera’s steeds door aan een groep secretarissen om ze goed te kunnen overleveren.
Ongeveer 20 jaar na de dood van Mohammed zijn te teksten opgetekend.
Ze zijn ingedeeld naar grootte, Dus de langste soera’s eerst en de kortste als laatste.
Met uitzondering van de allereerste en belangrijkste soera: Al Fatihah – de Opening. Even belangrijk en ook inhoudelijk vergelijkbaar met het Onze Vader.
Deze soera wordt elke dag vele malen door de moslims gereciteerd.
Volgens de overlevering was Mohammed ‘analfabeet’ om te onderstrepen dat hij de teksten werkelijk van God had gekregen en niet ergens gelezen.
Pastoor Heemels maakte ons duidelijk dat er veel overeenkomsten zijn tussen de Islam en de Joodse en Christelijke godsdienst. Zo zijn ze alle drie monotheïstisch, ze hebben een Heilig Boek en er zijn profeten.
Naast Mohammed is Abraham de belangrijkste profeet. In de Koran wordt beschreven hoe Abraham de afgodsbeelden stuk sloeg en er maar één overhield. In de Bijbel lezen we hier niets over en maken we pas kennis met deze Abraham als hij 75 jaar oud is.
Pastoor Heemels las ons echter het eerste hoofdstuk voor uit de kinderbijbel Woord Voor Woord, dat precies met dit verhaal uit de Koran over je jonge Abraham begint. Het beschrijft het feitelijke ontstaan van het monotheïsme.
Het was pittige kost, maar heel boeiend. We konden in de pauze even ontspannen bij een lekkere kop koffie/thee en een keuze uit heerlijke vlaaien, die door Orma gebakken waren.
Uit de vele vragen bleek dat het onderwerp leeft. Het schort nog steeds aan echte toenadering tussen de monotheïstische godsdiensten, maar wellicht dat De drie ringen, middels een avond als deze, ons weer een stukje verder hebben gebracht.
Na afloop bedankten we pastoor hartelijk voor deze avond met een lekkere fles wijn.

Al Fatihah - De Opening

16 maart 2023: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: LE JEUNE AHMED

Voor de film “Le Jeune Ahmed” waren een dertigtal mensen naar Sint Jansheem in
Eygelshoven gekomen, waar zoals gebruikelijk een lunchbuffet klaar stond. Orma en
Gerard hadden hier voortreffelijk voor gezorgd, met broccolisoep, aardappelsalade
(geen Limburgse maar Hollandse, zoals Orma opmerkte!) en verder lekkere
broodsoorten, beleg en fruit. Een smakelijk begin van de middag.
Voorafgaand aan de maaltijd las Els Heijdendael een gedicht van eigen hand voor over ouder worden (het gedicht vindt u onder de foto's van deze middag).
Leo gaf een korte uitleg over de film. Deze ging in première op het Filmfestival van
Cannes in 2019 en won de Palm voor Beste Regisseur: de Waalse gebroeders
Luc en Jean-Pierre Dardenne, die al eerder prestigieuze filmprijzen voor hun werk ontvingen.
In het begin van de film wordt al meteen duidelijk dat Ahmed, een puber van 13 jaar,
aan het radicaliseren is: hij maakt ruzie met zijn moeder, die hij uitscheldt voor
“zuipschuit” en met zijn zusje, die naar mijn mening, te bloot gekleed gaat. Hij rent uit de huiswerkklas om naar de moskee te gaan. Juffrouw Inès leert de jongeren hedendaags Arabisch aan de hand van liedjes en niet, zoals volgens de imam zou moeten, uit de koran.
Ahmed vereert de imam die zijn radicale ideeën op hem overbrengt maar interpreteert zijn boodschap erg ongenuanceerd. Het gaat zelfs
zover, dat hij zijn lerares wil vermoorden als “afvallige”. Hij gaat haar thuis
opzoeken, met een mes verstopt in zijn kous en valt haar aan. Ze kan ontsnappen
door de deur dicht te gooien, maar is erg geschokt. De politie wordt gewaarschuwd en Ahmed komt terecht in een detentiecentrum en later in een open centrum, maar zijn radicale ideeën maar we zien dat zijn radicale ideeën toch niet veranderen en hij plant nog een poging om zijn lerares te vermoorden met een afgeslepen tandenborstel, maar dit mislukt omdat zij een confrontatie met hem niet aan kan.
Op de boerderij, waar hij enkele dagen werkt, ontmoet hij een meisje, Louise. Zij
wordt verliefd op hem en zij kussen. Dit is een grote zonde en hij bidt Allah om vergeving en vraagt aan Louise om moslim te worden opdat zijn zonde minder zwaar zal worden gewogen. Als zij weigert is hij boos. Hij ontsnapt uit de auto van zijn begeleider en rent naar het huis van zijn lerares om zijn ‘goede daad’ voor Allah alsnog uit te voeren. Maar hij valt daar ongelukkig van het dak. Hulpeloos op de grond roept hij om zijn moeder. Lerares Inès,vindt hem en hij vraagt haar om vergeving. Is hiermee het verhaal afgerond??
In de discussie die na de film volgt, wordt duidelijk, dat dit misschien het geval is,
maar het kan ook dat hij om vergeving vraagt omdat hij denkt dood te gaan. De
vraag, die de regisseurs ons eigenlijk stellen is, of Ahmed nog te redden is.
In de film zien we de standpunten van veel personen: van zijn moeder, zijn vrienden,
zijn begeleider, zijn lerares, en van Louise. Zij zien hem radicaliseren, maar kunnen
hem niet bijsturen. Betekent zijn val een ommekeer? Het abrupte einde geeft ons veel stof tot nadenken.

7 maart 2023: DE FILOSOFIE VAN PAUL VAN TONGEREN - DENKER DES VADERLANDS

Op 7 maart 2023 verzorgde dr. Frans Jespers een lezing over het werk van Paul van Tongeren, ‘denker des vaderlands' van 2021-2023. 
Paul van Tongeren (Deventer, 1950) is een Nederlands filosoof en theoloog. Hij was als hoogleraar voornamelijk werkzaam in Nederland en België en is inmiddels gepensioneerd. Van zijn hand komen een 10-tal boeken waarvan dhr. Jespers er 4 liet rondgaan. 

Van Tongeren is gespecialiseerd in de ethiek, de studie van de moraal. De lezing duurde 2 uur en was te kort om op alle aspecten in te gaan die er over het werk van van Tongeren te bespreken zouden zijn, maar er werd toch een goed beeld geschetst van zijn denkbeelden.

Frans Jespers greep terug op oude westerse filosofische denkbeelden die van Tongeren verder heeft uitgediept en heeft herschreven naar de huidige tijd en realiteit. Verwezen werd o.a. naar de deugdethiek - hoe te leven - van Aristoteles (384-322 v.Chr), die vooral is gebaseerd op de doelgerichte ratio van het verstand. In deze denkbeelden was nog geen ruimte voor de vrije wil. Deze is m.n. door Augustinus (354-430) naar voren gebracht. Van Tongeren heeft zich vooral verdiept in het werk van Friedrich Nietzsche (1844-1900). De lezing ging dieper in op van Tongeren’s boek ‘Het Europese Nihilisme: Friedrich Nietzsche over een dreiging die niemand schijnt te deren’.
Van Tongeren pleit voor ontvankelijkheid en passiviteit en het zich bewust zijn van de afhankelijkheid van en verbondenheid met anderen. Inmiddels was het tijd voor koffie.
Na de pauze zouden nog andere aspecten aan bod komen, doch er ontstond een levendige tafeldiscussie, o.a. rondom het thema sterven. Een thema waar van Tongeren ook regelmatig over sprak en schreef. Welk recht heb je om te beslissen over je eigen leven, dan wel je manier van overlijden? Zulk een thema gaat ons allemaal aan en maakt dan ook veel los. De groepsgrootte van 10 deelnemers was ideaal voor een intensieve meningsuitwisseling. De tijd vloog voorbij.
Na afloop mocht Frans Jespers een welverdiend applaus en complimenten in ontvangst nemen. Het smaakt naar meer.

2 maart 2023: BEZOEK AAN HET BONNEFANTENMUSEUM

Terwijl de vroege voorjaarszon uitbundig scheen, startte de rondleiding in het Bonnefantenmuseum onder leiding van de gids, een gepassioneerde kunsthistorica, voor de 11 deelnemers (jammergenoeg hadden een aantal mensen verstek moeten laten gaan vanwege een staking van het streekvervoer).
We werden geïnformeerd dat het museum zijn naam ontleent aan het ‘Convent des bons enfants (het Klooster van de goede kinderen), het klooster uit de Maastrichtse binnenstad waar het museum vanaf 1951 gehuisvest was, voordat het in 1995 verhuisde naar haar huidige locatie aan de oever van de Maas. Natuurlijk ontkwam de bijzondere architectuur ook niet aan de toelichting.
Na de uiteenzetting over het grote wandtapijt van Grayson Perry bij de ingang, ging het via de befaamde houten tap naar de eerste verdieping waar vanaf vandaag ‘De Vaandeldrager’ van Rembrandt van Rijn, uit 1636, is te bewonderen. Oog in oog staan met een echte Rembrandt heeft iets magisch.
Bij het bezoek aan aan de middeleeuwse sculpturen uit het Maasgebied, werd een bijzondere uitleg besteed aan een hedendaags beeld van een aartsengel uit was en dierenhuid.
De tentoonstelling van de Syrisch-Armeense kunstenaar Hrair Sarkissian verdiende speciale aandacht voor de manier waarop hij de wonden van de oorlogsconflicten in foto’s blootlegt, zonder de gruwelen zelf te tonen.
De tijd vervloog en de gids moest keuzes maken uit het vele dat er te zien is, zoals het werk van Pieter Breughel de Jonge.
Na een rondleiding van een dik uur volgde er een gezamenlijk warme drank in het cafetaria, waarbij er lovend gesproken werd over de gids en de, veelal emotionele, taferelen die ons getoond waren. Daarna was er nog ruim een uur de tijd om zelf het museum te verkennen omdat er nog veel meer te zien was, zoals 'A Room of One's Own’, een tentoonstelling over het werk en denken van vrouwelijke kunstenaars van diverse generaties, de sculpturen van 100 jaar Piet Killaars, de collectie 'Zilver met Schwung’ en nog veel meer. Genoeg reden om nog eens een bezoek te brengen.
Een speciaal cadeautje van de weergoden was de wandeling langs de Maas terug naar de parkeergarage: het einde van een goed bestede middag.

16 februari 2023: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: NOMAD LAND

Met 35 tafelgenoten was de parochiezaal in Eygelshoven goed gevuld. En zij waren niet voor niets gekomen. Orma en Gerard hadden een uitstekende lunch verzorgd met zoete aardappel soep, broccoli quiche en de gebruikelijke broodsoorten en beleg. Ook was er fruit, tomaat en komkommer voor de liefhebbers.
Na de lunch legde Leo de film in het kort uit. Dat was fijn om deze beter te begrijpen.
De film kreeg drie Oscars: voor de film, voor de regie en voor de beste hoofdrolspeler.
De film is gebaseerd op het boek van journalist Jessica Bruder, die voor haar verhaal maandenlang met een camper van Mexico tot Canada trok om te schrijven over Amerikanen die hun traditionele leven opgaven voor een leven “on the road”. Regisseur Chloé Zhao werkte met non-acteurs (naast de hoofdrolspeelster Frances McDormand in de rol van Fern).
Ze vroeg echte nomaden om zichzelf te spelen en dat levert authentieke beelden op van het leven van deze bijzondere subcultuur.
In Nomadland komt zestiger Fern tot de beslissing met haar busje te gaan reizen, nadat haar man is overleden en ze door de kredietcrisis ook nog eens haar baan, huis en haar bezittingen verliest. Als een moderne nomade trekt ze met haar laatste geld en minibusje door Amerika, steeds weer op zoek naar een  seizoenbaantje om zichzelf en haar huis-op-wielen te onderhouden. Het is geen makkelijk leven, maar Fern komt er al gauw achter dat ze lang niet de enige is. Er blijkt een hele community van nomaden als zij te bestaan, die elkaar van tijd tot tijd treffen, tips en eten delen, gezellige kampvuurtjes maken en dansen. Vluchtige maar betekenisvolle ontmoetingen die tal van hoopvolle momenten en warme beelden opleveren. Daarnaast ziet de kijker de prachtige landschappen van Amerika.
Na de film werd er enthousiast nagepraat. Iedereen was erg onder de indruk, maar de meningen waren verdeeld over het effect dat de film op hun had. De een was jaloers op Fern en zou ook wel een dergelijk vrij bestaan willen leiden. De ander moest er niet aan denken om onder erbarmelijke omstandigheden te moeten leven.
Zo was er stof genoeg tot discussie voordat iedereen naar huis ging en daar nog kon namijmeren over deze film.

1 februari 2023: DE MOED VAN IMPERFECTIE

In de Pelgrimskerk in Brunssum luisterden een dertigtal aanwezigen vol aandacht naar de prachtige lezing door Zr. Claudia Theinert over “de moed van imperfectie”. Marina Kessels heette iedereen welkom namens de Drie Ringen.
Claudia sprak heel duidelijk en langzaam, zodat iedereen het goed kon horen en ook de inhoud tot zich door kon laten dringen. Dat was heel fijn.
Ze gebruikte in haar lezing een Power Point presentatie met interessante beelden en filmpjes, die goed illustreerden waar het om ging.
In het eerste filmpje was een papegaai te zien die meefloot op de muziek van een piano. Het klonk af en toe vals, maar hij ging vrolijk verder en genoot van zijn optreden. Deze vogel was zichzelf en hoefde niet perfect te zijn. Eigenlijk het motto van deze middag: fluit de melodie van je eigen leven, hoe imperfect ook in je eigen ogen. In de tegenwoordige maatschappij is er moed voor nodig om jezelf te zijn en je niet te conformeren aan de anderen die perfect proberen te zijn.
Deze moed kun je alleen opbrengen als je compassie hebt met jezelf en met je medemens en als je je verbonden voelt met anderen.
Eigenlijk is imperfectie inherent aan het mens zijn. Met Kerstmis zien we dat Jezus geboren wordt als een imperfect, kwetsbaar kindje.
Claudia gaf nog een voorbeeld uit de Japanse kintsugi-kunst: de stukjes van een gebroken vaas werden aan elkaar gelast met goud en zo werd de vaas meer waard dan van tevoren! Ook humor kan imperfectie behoorlijk relativeren.
Na deze uitleg was het tijd voor koffie/thee en een stuk lekkere cake, weer met liefde door Orma gemaakt.
Toen we terug waren in de zaal vroeg Claudia ons om in groepjes na te praten over de lezing en elkaar te vertellen wat ons het meeste geraakt had. Dit werd met enthousiasme uitgevoerd. Bij de terugkoppeling ervan merkte een van de deelnemers zelfs op dat hij dit groepsgesprek het beste had gevonden van de hele middag!

KINTSUGI

Tot slot vertoonde Claudia een filmpje van een danspaar: zij miste een arm en hij een been, maar ze dansten samen prachtig en vol liefde voor elkaar.
Dit was het summum van de moed van imperfectie!!
Iedereen was diep onder de indruk van deze prachtige lezing: Dank je wel Claudia en hopelijk tot een volgende keer.

24 januari 2023: LUISTERLEZING: ARVO PÄRT, GEZANT VAN DE VREDE

Er was een groep van 25 toehoorders naar de Pelgrimskerk in Brunssum gekomen voor de luisterlezing over de Estse componist Arvo Pärt door Toine Sporken. Toine betitelt hem als de 'Gezant van de Vrede.' Pärt probeert in tegenstelling tot de opzwepende en en onrustige muziek die gemeengoed is juist een rustige, kalmerende en vredige muziek te maken. Odile Smeets heette, namens De drie ringen, alle aanwezigen welkom en citeerde een uitspraak van Pärt: 'het is genoeg als een enkele toon prachtig wordt gespeeld'. Arvo Pärt is de meest succesvolle componist van dit moment, en dat nog tijdens zijn leven. Bach moest daar op wachten tot decennia na zijn dood. Toine laat ons eerst luisteren naar CANTUS IN MEMORIAM BENJAMIN BRITTEN, een componist die Pärt graag had willen ontmoeten, waar het helaas niet meer van is gekomen door de plotselinge dood van Britten. Toine schets ons de lange en moeizame weg die Pärt is gegaan om te komen tot zijn meesterwerken.

Arvo Pärt werd geboren in Estland in 1935
Na zijn studie experimenteerde Pärt met diverse compositietechnieken en kwam wegens zijn ‘onrussische muziek’ in conflict met het Sovjetregime ( Estland maakte van 1955 tot 1991 deel uit van de Sovjetunie).
Hij ervoer in de bestaande muziek veel te veel onrust en hij raakte al componerend en luisterend in verwarring.
Als hij 25 is schrijft hij NECROLOG en deze compositie geeft een indruk van zijn verwarring.
Hij raakte in een in een spirituele en professionele crisis en ging op zoek naar andere muziek.
Hij bestudeerde gregoriaanse muziek en de opkomst van de polyfonie in de renaissance. Hij trok zich een tijd terug en bestudeerde de middeleeuwse muziek waaronder die van Franse en Vlaamse componisten  In die tijd trad hij toe tot de Russisch-orthodoxe Kerk, die toen in de Sovjet Unie verboden was..
In 1971 maakte hij zijn rentree met SYMPHONIE NR 3. Hij noemde dit ‘blijde muziek’. Blij omdat hij zich had ontworsteld aan zijn langdurige depressie. In deze compositie is de invloed van de Nederlandse componisten te herkennen, waarin zowel middeleeuwse als barokke elementen te horen zijn.
Na deze periode sloeg Pärt een andere weg in. Hij begon muziek te maken die hij zelf tintinnabuli-stijl noemt (het Latijnse tintinnabuli betekent klokjes of belletjes). De muziek is geïnspireerd op geluid van bellen of klokken. Bellen en klokken markeren de stilte. Hij schreef toen onder meer, CANTUS IN MEMORIAM BENJAMIN BRITTEN.
Hij zegt: ‘De stilte moet langer zijn, in deze muziek gaat het om stilte. Het geluid is er om de stilte te omhullen’. Dat hij de menselijke stem het mooiste instrument vond wordt onderstreept met vocale werken zoals MAGNIFICAT
Hij heeft na een lange en moeilijke zoektocht zijn muziek gevonden. Stille en vredige muziek. Hij geeft zijn muziek aan de mensen. Ze mogen deze naar eigen welbevinden beluisteren en spelen. Zo probeert hij de vrede bij en in de mensen te brengen.
In 1980 verliet Pärt Estland en emigreerde hij naar Wenen. Een jaar later verruilde hij de Oostenrijkse hoofdstad voor West-Berlijn. Daar bleef hij wonen om pas in 2010 weer naar Estland terug te keren.
Toine sloot de middag af met het meest bekende en meest uitgevoerde werk van Pärt: SPIEGEL IM SPIEGEL UIT 2004.
Het was een inspirerende, boeiende en vredige middag! Dank je wel Toine! 

delen van de genoemde muziekstukken kunt u beluisteren door op de betreffende link te klikken

19 januari 2023: SAMEN ETEN & SAMEN KIJKEN: THE CHILDREN ACT

Zo'n 23 bezoekers hadden de sneeuw en vrij slechte wegen getrotseerd om samen aan tafel te gaan en de film The Children Act te bekijken. Het was een 'snert' lunch, wat mooi paste bij de sneeuw buiten en het viel bij iedereen zeer in de smaak, dus dat was alvast een goed begin. De film vroeg wat extra aandacht om te starten met de juiste ondertiteling, maar eenmaal op gang bleek deze alleszins het wachten waard te zijn geweest. De film wordt naast het verhaal gedragen door prachtige hoofdrollen van Emma Thompson (rechter Fiona Maye) en Stanley Tucci (haar man). Ook de prachtige muziek maakte indruk. Fiona krijgt een zaak over de 17-jarige aan leukemie lijdende Jehova’s getuige, Adam Henry (een heel mooie rol van Fionn Whitehead) die vanwege zijn geloof een bloedtransfusie weigert. De film gaat over het maken van keuzes en roept veel vragen op. De antwoorden blijven in de lucht hangen. Wat wijsheid is mag ieder voor zichzelf afwegen.
In het nagesprek bij een kopje koffie of thee, bleek dat het verhaal iedereen had geraakt. Je kunt in het leven voor onmogelijke keuzes komen te staan. Waardoor laat je je dan leiden? Wat is de goede keuze en wat de verkeerde? De impact op je leven van die dingen waarvan je als kind hebt geleerd dat ze goed of juist heel slecht zijn is zeer ingrijpend, daaraan houden we ons vast als we moeten kiezen. De bezoekers konden daar ook wel voorbeelden uit hun eigen leven over aangeven. Bij het afscheid aan het eind van de middag was iedereen het er over eens dat het een heel mooie middag was geweest. Dank aan alle aanwezigen!

14 januari 2023: DE DRIERINGENLEZING / COLLEGETOUR MET PETRA DASSEN

Zo’n 60 gasten waren naar het Sjevemethoes gekomen voor de nieuwjaarsbijeenkomst van De drie ringen. Mevrouw Petra Dassen, burgemeester van Kerkrade was de eregast en we mochten haar bevragen: over haar werk, over haar leven en over haar inspiratie. Het werd een warme en verrassend  persoonlijke ontmoeting!
De middag werd geopend door Orma de Graaf, secretaris van het bestuur van Stichting De drie ringen. Zij heette iedereen van harte welkom, legde kort uit waar De drie ringen voor staat en wenste iedereen een heel mooi 2023 toe.
Vervolgens voerde Leo Arets, lid van de programmaraad van De drie ringen, een gesprek met Petra Dassen.
Dat gesprek bewoog zich van de eerste vioolles op vierjarige leeftijd, via verhaal halen bij de inwonende oma, het (ontbrekende) voortgezet onderwijs in Kerkrade en via een bierviltje naar 'Het Martin Buber' en naar burocratie.
Het ging over spelen in het Kerkraads Symphonie Orkest, de erfenis van de mijnen, die nog altijd als een last op Kerkrade drukt, en over houvast aan het geloof: het Rooms Katholieke geloof waarin ze is opgegroeid, zowel als de rijkdom van de oecumene, én het geloof in de mensen. Maar ook over geloof in de kracht van de samenleving.
Over onverwoestbaar optimisme, uitgaan van wat er wél is, van wat wél kan en dat omzetten naar beleid. Over korte termijn denken en lange adem.
Er werd gesproken over de kleine gebaren tussen mensen die een enorme impact hebben, over verbinding.
We hadden het over de opvang van vluchtelingen, over zorg voor elkaar, zorg voor en door de gemeente en eigen verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor eigen keuzes, voor elkaar en voor de aarde. Maar ook over gewone gesprekken als gezin aan de keukentafel.
De tijd vloog voorbij.
Ook de bezoekers mochten zich in het gesprek mengen en dat deed men ook. Na ongeveer 5 kwartier rondde Leo Arets het gesprek af en een compliment voor zijn gespreksleiding is zeker op zijn plaats.
Orma de Graaf mocht Petra Dassen namens alle aanwezigen en Stichting De drie ringen danken voor haar aanwezigheid, haar openheid en haar aanstekelijke optimisme. Daar hoorde ook nog een mandje met cadeautjes bij, toegespitst op de smaak van de Kerkraadse burgemeester. Een burgemeester waar Kerkrade heel blij méé en heel trots óp mag zijn. Ze werd immers uitgeroepen tot de beste bestuurder van Limburg en genomineerd voor de titel van beste bestuurder van het land.
De middag werd afgesloten met een gezellig samenzijn bij een drankje en wat lekkere hapjes. Mw. Dassen had kennelijk ook zelf plezier beleefd aan deze ontmoeting want tijdens deze ongedwongen nazit nam ze meer dan ruim de tijd om met diverse bezoekers een gesprek aan te gaan. 
Een zéér geslaagd begin van 2023!

meer...