DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK ...

Deze veel gehoorde kreet klinkt bekend in de oren voor wie begint kennis te maken met 'moderne kunst'. Deze misprijzende kritiek heeft meestal betrekking op werken, die geen herkenbaar tafereel laten zien of juist iets zeer banaals. Daarom denkt men gemakshalve, dat het eigenlijk geen kunst kan zijn. Ieder 'zusje', 'neefje', en ook de beschouwer zelf zou dit werk zonder meer kunnen maken en dan zou het zeker geen kunst zijn.

Vanavond komt Doris Schillings samen met ons deze categorie kunst  bekijken. 

Veel werken, waar men nu vol bewondering voor staat, zoals de schilderijen van de impressionisten of van Van Gogh, zijn in hun eigen tijd door publiek en kunstcritici verguisd als 'kleine zusje'-werken.

250409KH DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK (1)

250409KH DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK (2)

250409KH DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK (6)

Andere worden dit eigenlijk nog altijd: het flessenrekje van Duchamp, Mondriaan met De Stijl, de ‘Action paintings’ van Pollock, de reuze-gereedschappen van Oldenburg.
En wat denkt men nu van 'de haai op sterk water' en andere werken van Damien Hirst? Ach, met een dooie haai en een grote bak, kan een klein zusje dit ook wel.
De kern van de kwestie is, dat men naar een kunstwerk niet met alledaagse blik zou moeten kijken, maar met een ‘kunst-blik’. En volgens Duchamp 'is een kunstwerk een kunstwerk, als iemand, die zichzelf als kunstenaar beschouwt, dit zo benoemt'.
De haai wordt er niet mooier door, maar misschien wel begrijpelijker.

250409KH DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK (7)

250409KJ DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK

250409KH DAT KAN MIJN KLEINE ZUSJE OOK.

Verder moeten we niet vergeten, dat ook oude kunst, zonder de nodige uitleg, vaker dan men denkt niet wordt begrepen.
Wel is er een herkenbaar 'plaatje', waarmee men zich te snel tevreden stelt.
De opzet van de lezing is een handvat aan te reiken om een aantal stromingen, kunstenaars en werken, te benaderen.

Doris Schillings heeft kunstgeschiedenis gestudeerd aan de Universiteit Utrecht; vervolgens heeft ze in de jaren ’80 gewerkt als docente kunstgeschiedenis, kunstbeschouwing en cultuurgeschiedenis aan vakopleidingen, lerarenopleidingen en de kunstacademie Maastricht (die toen nog anders heette). In de jaren ’90 woonde ze in Italië. Daarna weer in Nederland waar ze is begonnen met het geven van lezingen en cursussen voor de Vrije Academie Zuid oostelijke Mijnstreek voor bibliotheken en voor verschillende culturele en andere clubs en verenigingen. De geschiedenis van de kunst heeft ze nooit gezien als een simpele opeenvolging van stijlen, maar als een van de mogelijke manifestaties van de menselijke geest. Daarom zijn voor haar de theoretische, kunstfilosofische en maatschappelijke achtergronden van kunst uitgangspunten van haar benadering.

DAT BELOOFT EEN HEEL VERRASSENDE LEZING TE WORDEN!

Laat u zich niet weerhouden door vervoersproblemen. Als u aangeeft dat u graag een lift heeft dan kunnen we meestal wel iets regelen!